„Co tak pięknie gra”, czyli orkiestra bez tajemnic

Niesamowite instrumenty - te oczywiste, i te mniej znane. Fortepian i czelesta. Obój i waltornia. Wibrafon i wiolonczela. Słowem, pełen skład orkiestry symfonicznej w popularnonaukowej książce „Co tak pięknie gra” Włodzimierza Izbana.

Niestety, książka nie jest równie niesamowita jak przedmioty, które zostały w niej opisane. „Co tak pięknie gra” to po prostu uporządkowany leksykon instrumentów dla dzieci, któremu bliżej do zwykłego podręcznika niż do innych pozycji o muzyce dla najmłodszych obecnych na rynku. Dość wspomnieć muzyczną trylogię z wydawnictwa Wytwórnia (klik do recenzji) czy „12 półtonów. Książka o muzyce” (klik do recenzji).

Zaprezentowano tu wszystkie rodziny instrumentów - smyczkowe, strunowe, dęte i perkusyjne. Oddzielne rozdziały poświęcono orkiestrze dętej i symfonicznej oraz organom. Duży plus to bardzo konsekwentny układ poszczególnych charakterystyk składających się z nazwy po polsku i włosku, krótkiego opisu samego instrumentu i dość dokładnego jego budowy oraz  sposobów grania.  Wszystko uzupełniają różnorodne ciekawostki. 

Rzetelne, pełne szczegółowych informacji hasła mają jedną podstawową wadę - nie wiadomo do dziecka w jakim wieku są kierowane. Proste zadania typu 'policz, ile na obrazku znajduje się instrumentów strunowych' lub w wersji utrudnionej 'nazwij je' zostały wręcz wyszydzone już przez 8-latka jako "dla maluchów". Dodajmy do tego oklepane i dość infantylne porównanie grupy instrumentów do prawdziwej rodziny z mamą, tatą i dziećmi. Z kolei hasła są stanowczo zbyt trudne dla przedszkolaka, w którego zasobie pojęciowym raczej nie funkcjonują takie słowa jak późnogotycki czy bluegrass.

Prawdziwy zachwyt wzbudziły za to kody kreskowe, po zeskanowaniu których można posłuchać omawianych instrumentów. Po pierwsze - działały bez problemu, a z tym bywa w tego typu publikacjach różnie. Po drugie - ciekawie zestawiono tu brzmienia uwydatniające różnice np. pomiędzy fletem a fletem piccolo, ksylofonem a wibrafonem. 

Niespójność to również główna wada oprawy graficznej tej pozycji. Dość ciekawe ilustracje Krzysztofa Zięby gryzą się ze zbyt wydumaną, mało przejrzystą czcionką pełną zawijasów, zakrętasów utrudniających lekturę i wprowadzających estetyczny bałagan.

Książka „Co tak pięknie gra” nie rzuca na kolana ani treścią, ani formą. Jednak ze względu na porządnie uporządkowaną wiedzę o instrumentach warto wzbogacić o nią biblioteczkę małego melomana. Jeśli jednak szukacie czegoś, co miałoby za zadanie obudzić pasję muzyczną, zaintrygować, sięgnijcie do innych pozycji. Jest w czym wybierać. 

CO TAK PIĘKNIE GRA?

Tekst: Włodzimierz Izban

Ilustracje: Krzysztof Zięba

Wydawnictwo: Multico

Data wydania: 2017

Oprawa: twarda

Liczba stron: 96
Format/forma: midi

Sugerowany wiek: 6+