„Brud” Olgi Woźniak to nieduża książka o świecie tak małym, że jego szczegółów gołym okiem nie jesteśmy w stanie dostrzec. Widzimy tylko jego część i to - bądźmy uczciwi - jedynie wtedy, gdy zaczyna nam przeszkadzać. Gdy koty wyłażą spod łóżka, spod pachy lub z pępka wydobywa się nieprzyjemny zapaszek lub efekt pięknej fryzury psuje białe coś. Ewentualnie zaczynamy interesować się tym niewidzialnym światem, gdy zaczyna nam zagrażać, czyli dokładnie tak jak dziś, gdy trwa pandemiczny czas ciągłego mycia, odkażania, zabijania wirusów, bakterii i innych paskudztw. Chyba nigdy ogólnie jako społeczeństwo nie mieliśmy aż tak czystych dłoni.
Prosto, konkretnie i z humorem - tak można w dużym skrócie scharakteryzować styl autorki, która w przystępny sposób opisuje między innymi, skąd się bierze wszędobylski brud i z czego tak naprawdę się składa, co wspólnego ma pospolity kurz z pyłem kosmicznym. Książka pełna jest bardzo praktycznych rad. Czytelnicy dowiedzą się na przykład, jak definitywnie pozbyć się roztoczy z pluszaków, dlaczego spleśniałą żywność należy wyrzucić, a nie skonsumować, i poznają, co dziś niezwykle ważne, instrukcję prawidłowego kichania (w łokieć drodzy państwo, w łokieć!) i mycia rąk. Autorka sprawdzi również, czy częste kąpiele naprawdę skracają życie i czy rzeczywiście możemy jeść rzeczy z podłogi, jeśli leżały na niej krócej niż pięć sekund.
Naukowe fakty urozmaicone zostały mnóstwem ciekawostek i anegdotek. Poznamy m.in. fascynującą historię odkurzacza, właściciela najbrudniejszego pępka na świecie i zwyczaje higieniczne (a raczej ich brak) niektórych świętych.
Naukowy, wręcz kosmiczny, klimat książce nadają znakomite ilustracje Partyka Mogilnickiego. Okładka, niby prosta, ot interesujące liternictwo, hipnotyzuje. Ciekawie prezentują się również futurystyczne rozkładówki. Nowoczesne i pod względem formy, i kolorystyki, przemawiające do wyobraźni, dobrze oddają przybrudzoną, przygaszoną atmosferę. Aż chce się wziąć szmatę (koniecznie wilgotną) i przetrzeć każdą ze stron. A zacząć trzeba już od pełnej plam i plamek wyklejki. Wszystko jest tu spójne, każdy element został przemyślany i dobrze wpleciony w tekst. Byłoby wręcz doskonale, gdyby autorzy poszli o krok dalej, całkowicie zintegrowali słowo oraz obraz i stworzyli pełnokrwistą książkę obrazkową.
„Brud” to bardzo udana książka edukacyjna nie tylko dla dzieci. Nienachalna dydaktyka, spora dawka konkretnej wiedzy, delikatne grożenie paluszkiem plus odrobina horroru i krztyna humoru to mieszanka, która sprawdza się zawsze, przepis na dobre, klasyczne non-fiction dla młodszych. Takie porządne, w sam raz. Tym, co „Brud” wyróżnia, co czyni go wyjątkowym, jest warstwa graficzna. To tu się dzieje magia!
Styl owszem jest lekki i przyjemny, ale treści czasami dość abstrakcyjne i miejscami trudne, dlatego książkę rekomenduję dzieciom powyżej 7. roku życia. Przedszkolaki mogą się czuć nieco przytłoczone trochę przerażającym światem, którego nie widać.
BRUD
Tekst: Olga Woźniak
Ilustracje: Patryk Mogilnicki
Seria: Czego nie widać
Wydawnictwo: Hokus-Pokus
Data wydania: 2012
Oprawa: twarda
Liczba stron: 40
Format / forma: mały prostokąt
Sugerowany wiek: 7+
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz