Jak to dobrze, że pierwszy tom tej sagi ukrył się gdzieś głęboko na naszych półkach i odnalazłam go, gdy trafił do nas drugi. Nie lubię, gdy opowieść urywa się w kluczowym momencie, gdy czytelnik zostaje w zawieszeniu. Na szczęście dziś możecie od razu poznać całą historię, pełną intrygę, bez niedomówień, bez czekania. Tu i teraz dostępne są dwie części „Bardzo dzikiej opowieści”, czyli „Bardzo dzika opowieść. Las złamanych serc” oraz „Bardzo dzika opowieść. Mistrz Ryś”. To typowy przygodowy komiks dla młodszych z ważnym wątkiem ekologicznym w tle wymyślony i opracowany przez Tomasza Samojlika (scenariusz), Marcina Podolca (rysunek) i Agatę Mianowską (kolory).
Historia zawiera wszystkie te elementy, za które scenariusze Samojlika kochają nie tylko dzieciaki - od wciągającej akcji, przez mądry przekaz, wszechobecną przyrodę, bardzo wyraziste postaci po aluzje, różne mniej lub bardziej czytelne nawiązania, popkulturowe cytaty (od samego tytułu poczynając). I choć klimat opowieści bywa odrobinę mroczny, posępność ta zostaje dobrze zrównoważona przez wszechobecny humor oraz dystans i wobec bohaterów, i wobec samej, trochę przerysowanej fabuły.
Sama fabuła wykorzystuje znany i często pojawiający się w kulturze dziecięcej (i nie tylko) schemat. Jakiejś przestrzeni, w tym przypadku pięknej, dziewiczej, naturalnej puszczy, grozi zagłada. Zły, chciwy człowiek robi wszystko, by rezerwat stracił swój szczególny status, by stał się zwykłym zagajnikiem, który można zniszczyć, wyeksploatować do cna, aby zrealizować własne, egoistyczne cele. Oczywiście, każdy z nas się domyśla, że pojawią się z pozoru zwykli bohaterowie, którzy pokrzyżują niecne plany. Jak zawsze. Klasyka.
Niech nie zwiedzie was podtytuł pierwszego tomu. To nie jest romans, historia miłosna, choć złamanych serc mamy tu pod dostatkiem. To porzucone zwierzaki, które trafiają na leśny parking. Tak jak pewna trochę zbyt pulchna kotka w typie domowym, główna bohaterka komiksu we wszystkich tego słowa znaczeniach, łagodny żółw wegetarianin, którego właściciel próbował poddać mutacji i zrobić z niego wojownika, wrażliwa papuga zmuszana przez opiekunów do oglądania horrorów czy zwykły patyczak.
Właśnie tam, przy koszach na śmieci, kotka Ryśka, żółw, papuga formują drużynę. I choć tak wiele je różni, łączy je między innymi to, że wszystkie znalazły się w obcym miejscu, w otoczeniu, którego nie znają. Niebezpieczeństwo czyha tu wszędzie - przykładowo dziwna sowa traktuje je jak potencjalną zdobycz. Jedno jest pewne - odrzucone przez ludzi zwierzęta chcą przetrwać, wyruszają więc w trudną i niebezpieczną podróż, by dotrzeć do Domu Wszystkich Zwierząt, mitycznego miejsca, o którym opowiada towarzystwu Ryśka, kreując je na raj dla każdego.
Jak w przypadku niemal każdej tego typu wyprawy, sprawy przybierają nieoczekiwany obrót i domowe zwierzaki muszą stawić czoła prawdziwemu wyzwaniu. Las bowiem okazuje się nie być zwykłym lasem, ale rezerwatem, którego istnieniu zagraża zły, prymitywny człowiek. Potwór, który uwięził Rysia, króla puszczy, obrońcę leśnych mieszkańców. W tomie pierwszym akcja się dopiero zawiązuje, Ryś zaginął i nikt nie wie, co się z nim stało, a swoje porządki próbuje wprowadzać gang bezpańskich psów. W drugi tomie zgodnie z podtytułem mistrz Ryś owszem się objawia, przy czym chyba nie do końca ma ochotę spełnić pokładane w nim nadzieje. Czy zwierzęta zdołają uratować rezerwat? Starsi czytelnicy znają odpowiedź. Młodsi pewnie też.
Dość schematyczna intryga nie jest jednak wadą, siłą tej opowieści są bowiem same postaci - wyraziste, konkretne, z krwi i kości, charyzmatyczne, często nieoczywiste. Co ważne, wszyscy bohaterowie, zarówno pozytywni, jak i straszliwe łotry, ludzie i zwierzęta, mali i duzi, zapadają w pamięć. Nie sposób obojętnie przejść obok sowy z rozdwojeniem osobowości, czy ratlerka, który chce być taaaki zły. Sama główna bohaterka, Ryszarda, to typowy kot kanapowy, trochę zbyt gruby, odrobinę niezgrabny, taka kocia fajtłapa do tulenia i drapania za uchem. I nagle życie zmusza ją do przeobrażenia się w prawdziwą Ryśkę, dzikiego kocura. Determinacji i wytrwałości z pewnością jej nie brakuje.
Z reguły dobrze wypadają także dialogi, dynamiczne, emocjonalne dyskusje, celne riposty.
Co ważne, wydarzenia przedstawione w komiksie nie zostały polukrowane, wygładzone i zupełnie oderwane od rzeczywistości jak to często w pozycjach dla dzieci bywa. Tutaj psy rzeczywiście gonią za kotem i mogą go poturbować, a prowadząca niczym Gollum wewnętrzny dialog sowa traktuje wszystkie zwierzęta na parkingu jak potencjalny obiad i głośno o tym mówi. Życie. Na szczęście dystans i humor w warstwie scenariuszowej i graficznej sprawiają, że wszystko jest strawne nawet dla młodszych dzieci.
Nie zawodzi również Marcin Podolec. Kadry są zróżnicowane, dynamiczne, ale zawsze czytelne (to ważne z punktu widzenia młodszego czytelnika). Świetnie udało się oddać ruch i mimikę zwierząt, przy czym chyba najbardziej ujmuje humor i dystans emanujący z poszczególnych scen. Rysunkowe przedstawienie przeobrażenia się kotki w Ryśkę wywołało w naszym domu salwy śmiechu. I te szczegóły, drobiazgi - spójrzcie choćby głęboko w oczy sowie. Warto również zwrócić uwagę na zabawne mapki okolicy znajdujące się na wyklejkach.
I wisienka na torcie, którą zawdzięczamy Agacie Mianowskiej odpowiedzialnej za kolorystykę. Róż, ten róż, taki bajecznie słodki, różowiutki do bólu, cukierkowy. Jak marzenia. I z drugiej strony brzydki brąz, przygaszony, odpychający. Jak zło, złośliwość, knucie. Prosta symbolika, ale czytelna i konsekwentna.
W pierwszym momencie zdziwiłam się, że Samojlik jak zazwyczaj samodzielnie nie zilustrował swego scenariusza. Cóż, oddanie pola innemu rysownikowi okazało się bardzo dobrą decyzję, dzięki której czytelnicy zyskali zupełnie nową jakość, a nie powtórkę ze skądinąd doskonałej rozrywki. Opowieść niby przypomina klasyczną już Samojlikową sagę o Ryjówce, ale ma całkiem inny klimat.
Dość prosta i przewidywalna fabuła nie oznacza, że autorzy unikają trudnych tematów. Wręcz przeciwnie - stanowi ona pretekst do pokazania wielu ważnych spraw. Od bezmyślnego kupowania domowych zwierzątek, które w efekcie są porzucane, poprzez brak szacunku dla przyrody, w tym zaśmiecanie świata, wycinkę lasów, zanieczyszczanie środowiska, po zwykły ludzki egoizm, butę i bezmyślność. Schematyczna, karykaturalnie przerysowana postać tego złego, czyli prymitywnego mężczyzny z zepsutym uzębieniem świetnie oddaje podejście niektórych z nas do natury. To poczucie niczym nieograniczonej, absolutnej władzy, to przekonanie, że człowiek jest panem świata i może bez żadnych konsekwencji eksploatować jego zasoby do cna. Aż nie zostanie już nic.
Historia pokazuje również nieco lepszą stronę życia. To przecież nie tylko opowieść złudzeniach, o iluzjach, którymi się kierujemy, ale i o marzeniach, o sile grupy, mocy przyjaźni. A przede wszystkim o tym, że nasze miejsce na świecie możemy znaleźć nawet przez przypadek i że możemy się zmienić. Zawsze.
To także kolejna, udana próba uwrażliwienia młodego odbiorcy, uzmysłowienia mu, jak ważny jest stan naszego ekosystemu, jak istotną, ale nie zawsze pozytywną rolę odgrywa w tym człowiek. Autorzy udowadniają, że o ważnych, trudnych sprawach można mówić w ciekawy sposób, atrakcyjny dla czytelnika w każdym niemal wieku, bez moralizowania, bez dydaktycznego smrodku, z humorem. Bardzo to cenię. (6+)
BARDZO DZIKA OPOWIEŚĆ. LAS ZŁAMANYCH SERC
Scenariusz: Tomasz Samojlik
Rysunek: Marcin Podolec
Kolory: Agata Mianowska
Seria: Krótkie Gatki. Bardzo dzika opowieść
Wydawnictwo: Kultura Gniewu
Data wydania: 2019
Liczba stron: 104
Oprawa: twarda
Format / forma: klasyczny komiks
Sugerowany wiek: 6+
BARDZO DZIKA OPOWIEŚĆ. MISTRZ RYŚ
Scenariusz: Tomasz Samojlik
Rysunek: Marcin Podolec
Kolory: Agata Mianowska
Seria: Krótkie Gatki. Bardzo dzika opowieść
Wydawnictwo: Kultura Gniewu
Data wydania: 2020
Liczba stron: 104
Oprawa: twarda
Format / forma: klasyczny komiks
Sugerowany wiek: 6+
Seria: Krótkie Gatki. Bardzo dzika opowieść
Wydawnictwo: Kultura Gniewu
Data wydania: 2020
Liczba stron: 104
Oprawa: twarda
Format / forma: klasyczny komiks
Sugerowany wiek: 6+
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz