„Zapchlony kundel” Colasa Gutmana to historia, która dzieje się na samym dnie. Dosłownie. Na brudnych podwórkach, wśród śmietników żyje sobie tytułowy zapchlony kundel, ofiara losu, brzydal, śmierdziel i trochę głupiutki naiwniak urodzony pod złą gwiazdą. Taki psi wyrzutek, który nie zna reguł rządzących światem. Nikt go nie kocha, nie rozumie, nie chce. Chilp, chlip. Idealny bohater klasycznego wyciskacza łez.
I jak to zazwyczaj w tego typu historiach bywa, podłe zewnętrze skrywa gołębie serce. Psiak marzy o domu, własnym panu, kochającej rodzinie. Czy mu się uda znaleźć swoje miejsce na ziemi? Nie zdradzę. Cała opowieść bowiem skupia się na próbach wpasowania się w świat, dostosowania do panujących w nim reguł. I to wszystko w tym jednym celu.
I znów klasycznie poszukiwania te nie są łatwe, wręcz przeciwnie. Zapchlony kundel z rozbrajającą naiwnością co i rusz ładuje się w kolejne kłopoty. Nie umie zinterpretować zachowania ludzi, ufa bezgranicznie w ich dobre intencje. W efekcie jest oszukiwany, wykorzystywany, porzucany po wielokroć. Świat wokół kundelka to naprawdę przerażające miejsce. Klimat opowieści przypomina trochę „Serię niefortunnych zdarzeń”, którą kocham, wielbię i polecam każdemu miłośnikowi czarnego humoru, przyjemnej grozy i czystego absurdu. Drobni przestępcy, oszuści, włamywacze. Porwania, muzeum potworności. I pech, wszechobecny pech.
Zawodzą niestety bohaterowie. O ile sam zapchlony kundel i jego przyjaciel kot Płaskot to postaci z krwi i kości, jakieś, charakterystyczne i zapamiętywalne, to reszta pojawiającego się w książce towarzystwa jest nijaka. Brakuje im kontekstu, odrobiny głębi.
Uwaga! Śliczne i urocze wydanie książki może być nieco mylące. Urokliwa okładka z portretem sympatycznego psiaka na budzącym sympatię różowym tle, niewielka objętość, mała ilość tekstu i ilustracje sugerują, że to pozycja dla młodszego czytelnika. Nie mamy jednak do czynienia z kolejną przesłodzoną książeczką o równie słodziuchnym psiaczku, który mimo kilku drobnych przeszkód znajduje szybko kochający dom. O nie. Tym razem jednak zaufajcie wydawcy, który określa minimalny wiek odbiorcy na 7 lat. Dosadny język, niewybredne i momentami dość makabryczne żarty raczej nie spodobają się przedszkolakom, za to wśród dzieci wczesnoszkolnych, szczególnie tych z dużym dystansem wobec świata, mogą znaleźć oddanych fanów. Czytelnikowi z pewnością nie grożą tu mdłości od nadmiaru słodyczy.
Z reguły lubię książki łamiące tabu, napisane w sposób teoretycznie nie dla dzieci, inaczej, wbrew klasycznym konwencjom. Tym razem jednak coś nie zagrało, czegoś zabrakło. Nie polubiłam się z zapchlonym kundlem, nie trafiła do mnie historia. Widzę jednak w niej duży potencjał. To ten typ bohatera, ten rodzaj opowieści, który albo się pokocha od razu całym sercem, albo znielubi od pierwszego czytania. Trudno pozostać obojętnym. I o to przecież w literaturze chodzi. O emocje.
Tym, co kupuję w tej pozycji bez wybrzydzania, jest kreska Marca Boutavanta. Oszczędna, lecz nie nudna. Przyjemna, lekko naiwna, stanowiąca świetną przeciwwagę dla brudnego i okrutnego świata wykreowanego w tekście. I w kontekście samej opowieści lekko zwodniczna.
ZAPCHLONY KUNDEL
Tekst: Colas GutmanIlustracje: Marc Boutavant
Tłumaczenie: Paweł Łapiński
Wydawnictwo: Wytwórnia
Data wydania: 2020
Liczba stron: 52
Oprawa: twarda
Format/forma: książkowe mini
Sugerowany wiek: 7+
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz