„Kropka z błędem”, czyli ekscytujące przygody znaków przestankowych

Szkolny klimat ortograficzno-interpunkcyjny podany z nieco staroświeckim wdziękiem. Nuda? O nie, to fascynujący świat zeszytów w trzy linie, brulionów, notatników, plam, kleksów i dopisków na marginesie. Alternatywna rzeczywistość, w której toczy się ekscytujące życie kropek, kresek i przecinków. Jeśli szukacie atmosfery wprost z „Plastusiowego pamiętnika” w bardziej współczesnej wersji, jeśli chcecie wraz z dziećmi poczuć tę retro atmosferę, ale przerasta was ciągłe tłumaczenie, czym jest skuwka i stalówka, sięgnijcie z początkującymi czytelnikami po uroczą i mądrą przy okazji „Kropkę z błędem” autorstwa Anny Taraski. 

To książka, która w dorosłych z pewnością wzbudzi nostalgię za szkolną ławką, dzieci z kolei udadzą się wraz z główną bohaterką na pełną wrażeń wyprawę, w której poznają sekretne życie znaków przestankowych. I choć motyw wędrówki wydaje się być do cna wyeksploatowany w literaturze (i nie tylko), wersja Taraski ze względu na nietypową scenerię jest dość oryginalna i zaskakująca. Kropka wyrusza bowiem w drogę, by odnaleźć zagubionego Błęda (sic!), taką interpunkcyjną przybłędę, kudłatą znajdę, która pewnego dnia dołączyła do kropkowej rodziny, a teraz po prostu zniknęła. Zeszyt za zeszytem, brulion po brulionie Kropka wraz z dopiero co poznanymi przyjaciółmi przemierza kratki, linie i pięciolinie, te pełne ładu, estetyczne, pedantyczne, i te zakleksione, poplamione, pokreślone.

Autorce udało się stworzyć całą galerię ciekawych, wyrazistych postaci. Tytułowa Kropka to typowa dorastająca dziewczynka, która zaczyna odkrywać świat. Jej starsza siostra - Kreska - właśnie próbuje odnaleźć swoją życiową misję. Błąd jest po prostu rozkoszny, jak każde domowe zwierzątko, nieaktualna pani Data to klasyczna starsza sąsiadka, która z całą pewnością zaprzyjaźniłaby się z panem Iksem ze starego podręcznika do matematyki, rodzina Cudzysłowów od razu budzi sympatię, podobnie jak wysportowany, szybki Wektor. Słowem świat przedstawiony w książce jest ciepły, przyjazny, choć mama przestrzega Kreskę przed złym towarzystwem nazbyt frywolnych kluczy wiolinowych i pauz, na niepokorne, wymykające się schematom kropki, przecinki, dwukropki, urocze błędy i literówki czyha groźny korektor wlepiający mandaty, a zwykłe zdania udają cytaty.

Urok tej opowieści kryje się przede wszystkim w pięknej polszczyźnie, zabawnych grach słownych. Autorka trafnie wydobywa często dosłowne znaczenia frazeologizmów i interpunkcyjnej terminologii, wyzyskuje wieloznaczność, wyśmienicie bawi się językiem na wielu poziomach. Śmieszą frazy typu marzyła o karierze kropki nad i, wskoczył na wysokie C i nie umiał zejść. Tu klucz wiolinowy upiera się, że zawsze musi iść pierwszy, a Bemol ma obniżony nastrój.

Klimat retro wzmacnia samo wydanie książki, w tym mały klasyczny format książki, szlachetny, mięsisty papier w kremowym kolorze i stylowe ilustracje Darii Solak. Artystka sięga po proste, przejrzyste kształty, nie stroni przy tym od humoru. Całości dopełnia stonowana kolorystyka nawiązująca do szkolnych rysunków wykonanych najzwyklejszymi kredkami Bambino. 

Prosta, klasyczna historia skrywa w sobie nie tylko ogrom podstawowej wiedzy o znakach stosowanych w polskiej interpunkcji, to również wzruszająca opowieść o przyjaźni, o dorastaniu i samodzielnym poznawaniu świata poza własnym domem, a także o tym, jak ważny jest w życiu Błąd (każdy). No bo czym byłoby życie bez Błęda? Smutną, szarą ortografią… I nie bójcie się, to książka, która owszem o ortografii traktuje gdzieś w tle, ale dydaktyzmu w niej nie uświadczycie. Ani odrobiny. Tu rządzi humor i przygoda. 

PS. Gdzie się podziały stare, dobre erraty? Tęsknię.

KROPKA Z BŁĘDEM
Tekst: Anna Taraska
Ilustracje: Daria Solak
Wydawnictwo: Dwie Siostry
Data wydania: 2018
Liczba stron: 96
Oprawa: twarda
Format/forma: malutka klasyczna
Sugerowany wiek: 5-8 lat