Śmieci, śmieci, śmieci. Wszędzie. Piękne królestwo o wdzięcznej nazwie Zielencja przeobraziło się w jałową pustynię, wysypisko, bez lasów, bez marchewek. Niezielencję. A wszystko przez pewną królewnę o jakże znaczącym imieniu Brajka. Król i królowa są zrozpaczeni. Coś trzeba z tym zrobić. Jakoś to naprawić. Oto punkt wyjścia opowieści dla dzieci „Gdzieś daleko bajka eko” Izabeli Skorupki. Książki w sumie fajnej, ciepłej, w sam raz dla dzieci lubiących bardzo klasyczne i w formie, i w treści historie.
Autorka jako oś narracyjną wykorzystuje klasyczny schemat baśniowy. Królewna jak wiadomo ma rękę, a nawet dwie, i jeśli w królestwie dzieje się źle, tę rękę musi na polecenie ojca króla oddać śmiałkowi, który problem rozwiąże. W pakiecie jeszcze z reguły znajduje się pół królestwa. Tak jest też w tym przypadku, z tą różnicą, że odważnych rycerzy nie czeka na końcu walka ze smokiem, czarnoksiężnikiem czy wyprawa gdzieś na koniec świata. Muszą oni wziąć udział w turnieju, a raczej w klasycznym konkursie ofert. Kto ma najlepszy pomysł na naprawienie zepsutego świata, ten wygrywa. I już. Naprawdę chciałabym, żeby rozwiązanie ekologicznych problemów było tak proste. Znaleźć odpowiednio mądrego kandydata na małżonka dla złej królewny. Zabrakło trochę głębszego pokazania przyczyn zmiany zachowania młodej władczyni, nawet przy uwzględnieniu baśniowego kostiumu i oczekiwań grupy docelowej, czyli maluchów. Wolę, gdy pokazuje się dzieciom, że coś, w tym zmiana ich postaw, zależy głównie od nich samych, a nie od kogoś innego. Ale to drobiazg.
Przekonująco za to wypada pierwsza część książki, w której autorka przedstawia przyczyny katastrofy ekologicznej. Owszem, winę ponosi królewna, rozpieszczona, rozpasana, trwoniąca czas w laboratorium (to raczej rzecz godna pochwały) na wymyślaniu kolejnych zbędnych gadżetów (to już nie), jak choćby kokardozawiązywacz. Dostało się jednak także tym, którzy w porę nie zareagowali, nie zapobiegli degradacji świata, czyli przede wszystkim rodzicom. Słusznie.
Dużym plusem pozycji jest prosty i przystępny język. Znaczące nazwy własne (geograficzne, imiona) mają przejrzystą strukturę słowotwórczą, więc maluchy bez trudu odkryją ich właściwe znaczenie. I choć czasami czułam odrobinę dydaktycznego smrodku, krztynę łopatologii stosowanej, ze względu na tematykę w ogóle mi to nie przeszkadzało. Ekologia to bowiem rzecz w tej chwili najważniejsza, katastrofa klimatyczna wisi nam nad głową już tak nisko, że i mówić o niej trzeba wciąż, i uczyć, i uczulać, i przede wszystkim działać. Bez względu na wszystko, bo za chwilę nie będzie niczego, nawet nas.
Na uwagę zasługuje również szata graficzna, za którą odpowiadała Anna Gensler. Autorka gra przede wszystkim kolorem, który zmienia się ze strony na stronę i zawsze coś znaczy. Ilustracje dość klasyczne w formie nie nudzą i nie przytłaczają. Przyjazne i czytelne, nawet jeśli przedstawiają dość nieprzyjemne treści, naprawdę mogą się spodobać.
„Gdzieś daleko bajka eko” to książka potrzebna, całkiem sprawnie napisana i z mądrym przesłaniem. Sprawdzi się i jako punkt wyjścia do domowych rozmów o naszych własnych postawach, zachowaniach, i jako materiał na przedszkolne zajęcia poświęcone ekologii. Czytajmy, uczmy siebie i dzieci, wyrabiajmy dobre nauki, zmieniajmy świat na lepsze. Działajmy póki nie jest za późno, gdyż zakończenie naszej własnej baśni eko zależy od nas. I wcale nie rozgrywa się ona gdzieś daleko, ale tu - w naszych domach, miastach, lasach.
GDZIEŚ DALEKO BAJKA EKO
Tekst: Izabela SkorupkaIlustracje: Anna Gensler
Wydawnictwo: Dwukropek
Data wydania: 2018
Liczba stron: 32
Oprawa: twarda
Format/forma: klasyczna książka
Sugerowany wiek: 4+
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz