Grabki i łopatki gotowe? Nawozy i sadzonki kupione? Zapas odpowiedniej ziemi zgromadzony? Przyszła wiosna, czas, by zatroszczyć się o przydomowe ogrody, ogródki, grządki, rabatki, kwiaty, zioła. Pora odświeżyć balkonowe donice. Ogrodnicy, doświadczeni i początkujący, ruszają do boju. Stawka jest wysoka. Każdy przecież marzy o najpiękniejszym zieleńcu. Może warto więc poszukać nieoczywistych inspiracji, niecodziennych rozwiązań. Nudnym oklepanym tujom mówimy stanowcze NIE.
Jak zwykle z pomocą przychodzi literatura przedmiotu i kolejny tom cyklu S.E.R.I.A. - „O.G.R.Ó.D., czyli olśniewające grządki i rabatki ówczesne i dzisiejsze”. Nie znajdziecie w nim porad, jak dbać o zasiewy, nie szukajcie tu też informacji, które rośliny sprawdzą się w cieniu, a które potrzebują do życia palącego słońca. O nie. Ewa Kołaczyńska, architektka krajobrazu, prezentuje bowiem czterdzieści dwa mniej lub bardziej oryginalne rozwiązania na urządzenie zielonych miejsc. Czterdzieści dwa prawdziwe ogrody z całego świata.
Na ponad stu pięćdziesięciu stronach autorka snuje ciekawą, wciągającą opowieść o sztuce ogrodnictwa. Napisaną lekkim, zwięzłym językiem dostosowanym do dziecięcego odbiorcy. Przy okazji przekazuje mnóstwo wiedzy z zakresu przyrody, techniki, kultury i historii, informacji, które mogą zaskoczyć nawet dorosłych. Już we wstępie widać, że młody czytelnik będzie tu traktowany poważnie. Książka zaczyna się bowiem jak każda prawdziwa naukowa pozycja od próby zdefiniowania podstawowych pojęć, od rozważań (krótkich), czym tak naprawdę jest ogród, jakie pełni funkcje.
Różnorodność prezentowanych form zadziwia, kreatywność projektantów robi wrażenie. Czytelnicy odwiedzą między innymi zielone plaże w samym centrum Berlina, tulipanowy zawrót głowy w Keukenhof oczywiście w Holandii, szwajcarską fabrykę pełną pnączy i ogród kaktusów na Wyspach Kanaryjskich. Polskę reprezentuje ogród na dachu Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Magiczne miejsce.
Autorka sięga również do historii i przedstawia choćby wiszące ogrody Babilonu (przy okazji prezentując pozostałe cuda starożytnego świata), barokowy ogród w Wersalu i renesansową Villę d'Este pełną źródeł, fontann, wodnych kaskad, wodospadów i sadzawek. W wielu przypadkach pokazano również jak odczytywać symboliczne znaczenia zapisane w samych projektach, kompozycji zieleni, elementach małej architektury. Doskonały przykład to przedziwny japoński ogród kamienny, w którym jedyne rośliny to kępki mchu. Pełen przekazu ogród bez nasadzeń. Warto również zwrócić uwagę na ogrody - pomniki, miejsca upamiętniające jakieś wydarzenie, jak choćby również japoński ogród 100 schodów poświęcony ofiarom trzęsienia ziemi w Kobe
Czasami jest dość dziwacznie, choć muszę przyznać, że zawsze efektownie. Często ogród stanowi pole ekspresji artystycznej, przestrzeń, na której można malować, rzeźbić, tworzyć, wykorzystując przy tym nie zawsze oczywiste materiały. Spójrzcie choćby na kaktusowe łoże, zaczarowane świetlne pole czy ogród jak z horroru, pilnowany przez całą dobę przez strażników. Zgromadzono w nim bowiem potencjalnych zabójców, trujące rośliny. Niektóre muszą być trzymane w klatkach! Innym razem jest na wskroś użytecznie, ekologicznie i po coś (przykładowo miejska farma w Nowym Jorku czy leczniczy ogród w szpitalu dziecięcym w Chicago).
Ogrody pionowe pnące się po ścianach budynków, balkonowe drzewa w Mediolanie, ogród w szczelinie na betonowym podwórku czy kieszonkowy park w Nowym Jorku udowadniają, że zieleń można mieć wszędzie, niemal w każdym, nawet pozornie nieprzyjaznym miejscu. Okazuje się, że brak przestrzeni, idealnych warunków nie jest żadnym ograniczeniem. Patrzę teraz na moje własne mieszkanie i trochę mi głupio. Brak słońca to chyba tylko zwykła wymówka, niezdarne wytłumaczenie ogrodniczych porażek. Czas wziąć się do roboty.
Autorzy zapraszają również czytelników do kreatywnej zabawy. Najmłodsi mogą podróżować po książce śladami czerwonego ptaszka, wyszukiwać różnice pomiędzy rysunkami lub ukryte postaci. Znajdziemy tu także instrukcję samodzielnego wykonania modnego ostatnio lasu w butelce albo oryginalnego latającego ogrodu. Przyznam, że kusił mnie słoikowy zieleniec, gdyż wydawał mi się tak prosty, że nawet urodzony zabójca wszystkich roślin, czyli ja, da radę utrzymać go przy życiu. Na szczęście ktoś mi uświadomił, że zamknięty ekosystem do przetrwania potrzebuje jednego elementu spoza pojemnika. Naturalnego światła. A tego w moim domu jest bardzo bardzo mało.
„O.G.R.Ó.D.” pod względem graficznym nie ustępuje pozostałym częściom cyklu S.E.R.I.A. (na blogu recenzowałam już dwa tomy - „D.O.M.E.K.” i „M.O.D.A."). Przejrzysty układ, spis treści w formie map, ikony i ikonki, wyliczenia, wypunktowania, schematy, komiksowe dymki - wszystkie te elementy sprawiają, że książka jest przyjazna w odbiorze nawet dla młodszych dzieci. Lekkie, bajecznie kolorowe ilustracje Adama Wójcickiego w dowcipny, humorystyczny sposób dopowiadają tekst, uzupełniają informacje. Prosto, czytelnie i przede wszystkim atrakcyjnie.
O.G.R.Ó.D., CZYLI OLŚNIEWAJĄCE GRZĄDKI I RABATKI ÓWCZESNE I DZISIEJSZE
Tekst: Ewa Kołaczyńska
Ilustracje: Adam Wójcicki
Wydawnictwo: Dwie Siostry
Seria: S.E.R.I.A.
Data wydania: 2016
Liczba stron: 168
Oprawa: twarda
Format/forma: kwadratowe midi
Sugerowany wiek: 5+
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz